Dini Zulu
Na de oorlog van 1879-1880 was Zululand, een gebied aan de westkust van Zuid-Afrika, door de Britten opgedeeld in verschillende stukken. Elk district werd bestuurd door een lokaal stamhoofd, met uitzondering van een district dat werd bestuurd door de Engelsman John Dunn. Deze opdeling was niet echt een succes. De problemen begonnen pas echt toen er een opstand uitbrak onder leiding van Dini Zulu, een neefje van voormalig stamhoofd Cetewayo. De stammen waren verdeeld in twee kampen: sommigen waren voor Dini Zulu, de anderen vormden een coalitie geleid door 'Chief' John Dunn.
Generaal Henry Smyth was toen de leidende officier in Zuid-Afrika en Baden-Powell, zijn neefje, was zijn adjudant. B-P werd er op uit gestuurd om de opstand de kop in te drukken en, indien mogelijk, Dini Zulu gevangen te nemen.
Dini Zulu was een grote man - 2 meter - en op officiële gelegenheden droeg hij altijd een kralenketting van ruim drie meter lang. Deze ketting bestond uit meer dan 1000 langwerpige kralen variërend in lengte van enkele millimeters tot wel tien centimeter, gemaakt van het hout van de gele acacia, aan een leren veter geregen. Dit hout heeft een zachte kern die werd verwijderd, waardoor op het uiteinde van iedere kraal een inkeping ontstond.
Deze ketting werd als heilig beschouwd, en werd in een grot bewaard en dag en nacht bewaakt. De ketting - een ereteken voor grote krijgers en koningen - werd al generaties lang doorgegeven.
B-P was uiteindelijk net te laat om Dini Zulu gevangen te nemen:
"Eventually Dinizulu took refuge in his stronghold, I had been sent forward on a Scouting expedition into his stronghold. He nipped out as we got in. In his haste he left his necklace behind - a very long chain of little wooden beads."
De ketting kwam terecht bij de oorlogssouvenirs van B-P, en verween voor decennia in een kist.
De eerste Gilwell-kralen
Na de eerste cursus in Gilwell Park, in 1919, vond Baden-Powell eigenlijk dat de deelnemers een tastbare herinnering aan de cursus moesten krijgen. Op zoek naar iets wat hij zou kunnen geven, kwam hij in zijn souvenirkist de ketting van Dini Zulu tegen.
Baden-Powell kwam op het idee om de kralen op de scoutshoed te laten dragen, zoals de U.S. Expeditionary Forces dat destijds deden. Een paar dagen na de cursus nodigde B-P de cursisten uit in een restaurant, en overhandigde elk van de deelnemers twee kralen en zei ze dat ze maar een veter moesten kopen om de kralen aan te hangen.
Maar waarschijnlijk omdat de hoed alleen buiten gedragen werd en het jammer zou zijn als men de met veel moeite verdiende kralen niet binnen kon tonen, werd er al snel besloten dat de kralen beter om de nek werden gedragen.
Natuurlijk was de voorraad kralen van de ketting van Dini Zulu beperkt, en dat realiseerde men zich al snel na de eerste curusus. Daarom begon men met het uitreiken van slechts één originele kraal. In het begin moestde cursist de tweede kraal zelf snijden van een twijgje uit de Gilwell Woods. Tegen 1926 werd er al niet meer gesproken van originele kralen, en kreeg iedereen sowieso kopiën. Op een gegeven moment werd de voorraad aangevuld met de kralen van een andere Zulu-ketting die men op een rommelmarkt had gevonden, maar die waren natuurlijk ook snel op.
In de beginjaren werd er nogal gevarieerd met verschillende varianten van de ketting. Van 1922 tot 1925 werd voor welpenleiders een wolventand - Wolf Fang - gebruikt in plaats van de twee Zulu-kralen, en er zijn zelfs houten wolventanden gebruikt.
Daarna hing men boven de knoop in de veter een gekleurd kraaltje - geel, groen of rood, al naargelang de tak waarin men leiding gaf. Na 1927 werd dit gebruik ook afgeschaft.
Twee, drie, vier, vijf zes?
De 'gewone' cursisten ontvangen een leren veter met aan ieder uiteinde een kraal, twee kralen in totaal dus. Je ziet echter ook wel eens mensen met meer dan twee kralen.
De Assistent Camp Chiefs (ACC) van Gilwell Park, of de Assistent Leader Trainers, zijn medeverantwoordelijk zijn voor het geven van de Gilwell-cursus. Zij mogen daarom volgens de officiële regels drie Gilwell-kralen dragen. Bij FOS Open Scouting geldt dit niet alleen voor instructeurs die Gilwell geven, maar voor alle instructeurs die Gilwell hebben gevolgd.
De Deputy Camp Chief (DCC), Course Director, of Leader Trainer is eindverantwoordelijk voor een hele Gilwell-cursus. Zij mogen volgens de officiële regels vier Gilwell-kralen dragen. De bestuurder die in een land verantwoordelijkheid draagt voor het ontwikkelen en organiseren van alle Gilwell-cursussen, mag vijf kralen dragen. Bij FOS Open Scouting mag de eindverantwoordelijke voor alle cursussen - de ploegleider van TRAVO - die vier kralen dragen als hij of zij Gilwell heeft gevolgd, net als de Federaal Verantwoordelijke.
Baden-Powell - Chief Scout of the World - en zijn vriend Sir Percy Everett - Deputy Chief Scout of the World - droegen ieder zes Gilwell-kralen. Sir Everett gaf zijn Gilwell-kralen door aan zijn opvolger, de Camp Chief van Gilwell Park. Deze traditie heeft zich lang voortgezet, maar vandaag draagt de stafmedewerker van Scouting UK die verantwoordelijk is voor de vorming van scoutsleiders deze kralen.
Dragen
Wanneer de de Gilwell-kralen krijgt, is de lus in de veter met een simpele overhandse knoop gemaakt. Op veel plaatsen is het traditie om deze zelf te vervangen door een diamantknoop. Deze decoratieve knoop is - evenmin als die overhandse knoop - nergens voorgeschreven voor de veter van de Gilwell-kralen, maar is natuurlijk wel mooier.
De veter wordt in de nek wordt onder de punt van de das gestopt, en aan de voorkant draagt men de kralen over de das heen. Het is niet nodig deze door de dasring te halen.
Met eenheidsactiviteiten draag je de Gilwell-kralen met je eigen eenheiddas, met niet-eenheidsgebonden activiteiten heb je de keuze uit het dragen van de eigen groepsdas of de Gilwell das.
Het dragen van die twee simpele houten kralen aan een leren veter geknoopt, betekent dat de drager de meest gerespecteerde en wereldwijd erkende scoutsleidersopleiding heeft voltooid, en toegewijd is om de hoogste graad van dienstbaarheid te betrachten.
